De Europeanen kwamen met steeds meer mensen te gelijk naar: De Nieuwe Wereld, Amerika, nadat Christoffel Columbus het continent herontdekt had in 1492. Herontdekt, want er zijn sterke aanwijzingen dat een Noorman genaamd Eric al rond het jaar 1000 naar Amerika was gevaren. Het nieuwe continent werd eerst gezien als een leeg land waar de Europeanen winst op zouden kunnen maken, en er was geen echte kolonisatiebeweging.
Er werden wat kleine koloniën opgezet in en rond Noord-Amerika, maar die waren alleen maar voor het verkrijgen van producten waarom de Europeanen winst konden maken. Men wilde mijnen graven en de gevonden metalen (goud, zo hoopte men) terugbrengen naar Europa. In 1565 werd een zo'n kolonie opgezet door de Spanjaarden in wat nu Florida is, genaamd St. Augustine, en de Britten volgden in 1607 met Jamestown, Virginia.
De kolonisten in Jamestown hadden niet eens de eerste winter overleefd als ze niet gevoed waren door de Indianen, maar desondanks benaderden de blanken hen zo grof dat het al snel tot kleine gevechten kwam. Men hoopte in Jamestown zo snel mogelijk weer naar Europa terug te kunnen: daarom besteedden de kolonisten alle aandacht aan het verbouwen van tabak ( populair en dus winstgevend in Europa), en was er geen ruimte voor het verbouwen van voedsel.
Om een voorbeeld te geven van de snelle groei van de koloniën in Amerika: in 1630 waren er ongeveer 5.700 Europeanen; in 1670, een periode van 40 jaar, was dat aantal verveelvoudigd naar 114.500 (inclusief 4.500 slaven). Verschillende groepen Europeanen vechten in die tijd om de heerschappij over het continent. Er kwamen Britten, Fransen, Spanjaarden, Zweden, Duitsers, en ook Nederlanders naar Noord-Amerika.
De Nederlanders hadden in 1624 Nieuw-Nederland gesticht, maar moesten zich in 1664 overgeven aan de veel grotere groep Engelsen, die de kolonie hernoemden in New York. Er is nooit een kans geweest dat Nederland de invloedrijkste groep in Amerika had kunnen worden: er waren vanaf het begin veel meer Britten, Fransen en Spanjaarden.
Tussen 1754 en 1763 vond de French and Indian War plaats, waarbij de Britten de Fransen uit het noorden en oosten gooiden van wat later de VS zou worden. De Britten hadden echter veel geld verloren bij het verdedigen van hun koloniën en vroegen dus wat terug van de kolonisten in de vorm van verscheidene belastingen. Daarnaast verboden ze kolonisatie van de landen ten westen van de Appalachen.

Beide maatregelen leidden tot grote onrust bij de kolonisten, waarvan velen inmiddels het vaderland nooit gezien hadden en de band met het Britse Rijk niet meer voelden. Er kwamen echter steeds meer belastingen bij (overigens waren dat belastingen die ook op de Britse eilanden zelf geheven werden) en in 1773 vond naar aanleiding van de Tea Act de Boston Tea Party plaats, waarbij als Indianen verklede kolonisten thee van schepen in de haven van Boston overboord gooiden.

De kolonisten voelden zich achtergesteld door al die belastingen - ze hadden immers geen vertegenwoordiging in de Britse regering om voor hun zaakjes op te komen. Die wilden ze eigenlijk helemaal niet, want die ene vertegenwoordiger kon toch niks uitrichten tegenover een overmacht; onafhankelijkheid leek de enige oplossing: dan konden ze alles zonder inmenging van het Britse koninkrijk regelen in hun koloniën. In 1776 verklaarden de 13 Amerikaanse staten zich daarom onafhankelijk.